Πολλές φορές η γλώσσα χάνει τη δύναμη της μπροστά στα συναισθήματα. Είναι φτωχή για να εκφράσει τον ανθρώπινο πόνο και τη θλίψη που γεννά η απώλεια και η απουσία αγαπημένων προσώπων. Είναι όμως φτωχή για να αποτυπώσει και την αγάπη, τη χαρά, το γέλιο, το θαυμασμό, τη γενναιοδωρία, τη μεγαλοψυχία και την ανθρωπιά που μας γέννησες και δίδαξες εσύ, Γιώργο.

Το Φροντιστήριο Πυθαγόρας ήταν για σένα η δεύτερη οικογένειά σου και πρόσφερες όλη σου την ψυχή γι’ αυτό. Ήσουν πραγματικά ¨η ψυχή¨ του Φροντιστηρίου…

Ήσουν ο εμπνευστής όλων των εκδηλώσεων και πάντα είχες μια καινούργια ιδέα για τα παιδιά… Όλη σου η σκέψη και η ενέργεια ήταν εκεί. Πώς να τα κάνεις να περάσουν τέλεια, να συμμετάσχουν στο Χριστουγεννιάτικο party, στις εκδρομές, στο ¨Τουρνουά¨, όχι μόνο ως θεατές, αλλά ως βοηθοί σου…

Ήξερες πώς να τους κερδίζεις όλους με το ¨ανεξάντλητο¨ χιούμορ σου, με τις απίστευτες ¨ατάκες¨ που έβρισκες για τον καθένα. Το μάθημά σου ήταν η ώρα που περίμεναν όλοι οι μαθητές. Ακόμα και τα ¨χαστούκια¨ σου ήταν γεμάτα αγάπη και όλα τα παιδιά τα επιζητούσαν ή ακόμα και τα προκαλούσαν. Ήσουν ο ¨δάσκαλός¨ τους, αλλά και ο φίλος και σύμβουλός τους. Γνώριζες τους πάντες ουσιαστικά και ήξερες πώς να τους εμψυχώσεις, να τους ενθαρρύνεις, να τους αξιοποιήσεις στο μέγιστο, γιατί όλα τα παιδιά ήταν ¨τα παιδιά σου¨. Ήσουν δίπλα τους όποια στιγμή σε είχαν ανάγκη και ένιωθαν σιγουριά κοντά σου… Ήσουν η αιτία να σπουδάσουν πολλοί, που δεν είχαν στόχο ή την αυτοπεποίθηση ότι θα πετύχουν. Και εσύ μέχρι και την τελευταία στιγμή επέμενες και καθοδηγούσες σωστά γονείς και μαθητές , ώστε να κάνουν την σωστή επιλογή για τις σπουδές τους.

Εκτός, όμως, από σπουδαίος καθηγητής και παιδαγωγός, ήσουν και εξαιρετικός συνάδελφος. Για όλους ανεξαιρέτως είχες μια συμβουλή, μια κουβέντα γεμάτη ενδιαφέρον, αλλά κι ένα πείραγμα, όποτε ήμασταν μαζί. Δεν περνούσε στιγμή που να είσαι απόμακρος ή αδιάφορος για όποιον βρισκόταν δίπλα σου… Όλοι μας νιώθαμε ότι είσαι το στήριγμά μας στα δύσκολα, ο άνθρωπος στον οποίο θα απευθυνθούμε για όλα τα πρακτικά ζητήματα, ο συνάδελφος που θα μας νοιαζόταν όλους, αν είχαμε ανάγκη. Και ποτέ δεν πρόσβαλλες ή δεν πλήγωνες κανέναν με το λόγο σου ή τη συμπεριφορά σου.

Όλοι αυτοί είναι λίγοι από τους λόγους που πονάμε τόσο πολύ, από τότε που ¨έφυγες¨. Όλοι οι χώροι του Φροντιστηρίου είναι γεμάτοι από εσένα… Τη μορφή σου, τη φωνή σου, το γέλιο σου… Την ενέργειά σου!!!

Για όλους εμάς δεν έχεις φύγει και δε θα φύγεις ΠΟΤΕ! Είσαι εδώ ανάμεσά μας και μας δίνεις δύναμη να συνεχίσουμε. Είσαι ένα κίνητρο για εμάς, γιατί ακόμη και όταν υπέφερες μέσα σου, ήσουν εκεί ¨ψυχή τε και σώματι¨ μέχρι το τέλος, δίνοντας τον αγώνα σου.

Γιώργο σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας δίδαξες τόσα χρόνια στον Πυθαγόρα και για τις στιγμές που μας άφησες για να θυμόμαστε. Δεν θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!

Η Οικογένεια του Φροντιστηρίου ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ